Adım ve telsiz sesleri duyulur. Bir kapı açılıp kapanır. Bir takım öksürük sesleri ve nidalar duyulur. Polisler evi aramaktadır. Bu sesler kadının konuşması boyunca devam eder. 

Kadın: 

Ben, evdeyim. Bakkala bile çıkmam. Bir şey lazım olsa zaten kapıcı var. Hem çıkıp ne yapacağım? Pardon ama başkaları gibi süslenip, oramı buramı elalemin gözüne mi sokacağım? Asla çıkmam! Pis bir kere. Yollar pis, değil mi? Hava pis… İnsanlar… Daha da pis! Ama evim… Fark ettiniz değil mi? Evim tertemiz! 

(Polis 1 öksürür.)

Kadın: Sabah altıda kalkar başlarım çarşafları silkelemeye. Döndüre döndüre… Sonra yatakları çevir, halıları balkona devir, yıka babam yıka! En az iki saat. (Konuşması hızlanır, sesi yükselir.) Oradan al eline diş fırçasını, başla! Fayans araları! Tek tek! E daha bunun silmesi süpürmesi, bulaşığı (Öksürmeye başlar) Gıcık! (Tekrar öksürür) Ay gitsene be! (Su içtiği duyulur.) Gıcık tuttu pardon. 

(Bir süre sessizlik.)

Polis 1: Laptop senin mi?

Kadın: Ben teknolojiden hiç anlamam ve de  hoşlanmam!. Bu laptop da işte kardeşimin. Ben elimi sürmem, ay zaten ergen sürdürmez de! Sıkıysa bir dokun, (şiddetli bir biçimde) kıyameti koparır! Tabii ama siz açın… 

(Polis 2 bir cam bibloyu kırar. Biblonun kırılma sesi duyulur.)

Polis 1: Yavaş oğlum yavaş!

Kadın: Hiç sorun değil… Yapın ne lazımsa. 

(Polis 1 laptopu açmaya yönelir. Bir tuşa basar. Ardından bilgisayarın açılma sesi duyulur. Tekrar bir takım tuş sesleri duyulur. )

Polis 1: Nerede şimdi bu senin kardeşin?

Kadın:  Allah bilir hangi deliğe girdi yine? Anlattım ya otele döndürdü evi.

Polis 1: Hıı..

Kadın: Erkek olup ablasına sahip çıkacağı yerde aklı fikri taşkınlıkta… Off ya bela oldu resmen bana! (Polisin iç çekme sesleri duyulur.) Ama size söyleyeyim, okulda bir iki kanı bozuk, bulandırıyorlar kafasını çocuğun!

Polis 1: Hı hı. 

Kadın: E bizimki de afedersiniz budala, lastik gibi nereye çeksen oraya gidiyor. (Tekrar tuş sesleri duyulmaya başlar.) 

Polis 1: Hayret, ilk kez giriliyor buradan. (Şarkı duyulmaya başlar.) 

Kadın: Ne şimdi bu açtınız?

Polis 1: Duymadın mı daha önce? Herkesin dilinde bu şarkı. 

Polis 2: Kimin yaptığı bilinmi–

Polis 1: Şimdilik!

Kadın: Şarkı? 

(Kadın açılan şarkıyı dinlemeye başlar: 

Hafıza-i beşer nisyan ile malul,

Beşer şaşar, bak basit bir mahluk)

Kadın: Tövbeler olsun ne çirkin bir şey bu…

(Anlarsın ya adem olmuş artık heybetli bir kul)

Kadın: Ne diyor? Ay, yok anlamıyorum.

(Hakkı yemiş bitirmiş tüketmiş hakkı geçmiş

Sen sandın mı böyle sürer bu devran bitmiş

Süleyman’a kalmamış sultan(lık) sade bir hüsran

Vakti gelmiş başlamış artık nisvan-ı isyan)

Kadın: Ne! Çüş. Yapmayın abiler kapatın şunu, komşular duyacak, bir rezillik çıkacak! 

Polis 1: Şimdi bu ses sana tanıdık gelmiyor mu bir yerden?

Kadın: Yok, ömrümde duymadım böyle bir şey! Abim tamam, kapat artık, Midem bulandı! 

(Adem anlamaz başlar dem-ü devran)

(Tuş sesleri duyulur. Polis 2 şarkıyı durdurmaya çalışır fakat yanlışlıkla başa alır.)

Polis 2: Amirim kapanmıyor. 

Polis 1: Pilini çıkar. 

Kadın: Ayy kapanmıyor mu?

Polis 2: Yok amirim, pili gömülü. 

Kadın: Tüh bak görüyor musun, bizimki de hep söylenip duruyordu külüstür bu, tutukluk yapıyor diye…

Polis 1: Oğlum şu tuşa bas. 

(Polisler şarkıyı kapatmaya çalışırlar. Fakat çabaları işe yaramaz, şarkı sürekli başa sarmaktadır.)

Kadın: Şimdi susmaz bu, hayatta susmaz! Yandık! Ah kaçtı! Akşam akşam diyorum bütün keyfim kaçtı! 

(Polisler çaresizce müziği kapatmaya çalışırken, hızla bir arabanın yaklaşma sesi duyulur. Arabanın fren sesi gelir. Daha sonra arabanın kapısının açıldığı duyulur. Gaza basarak tekrar hareket eden arabanın uzaklaşma sesi duyulur.)